Ilerici Uyuşturucu Yasalarına Sahip Ülkeler

Latin Amerika

Los Angeles Times’ın geçtiğimiz yıllarda çıkan bir serbest kürsü sayfasında Brezilya, Kolombiya ve Meksika’nın eski cumhurbaşkanları uyuşturucu savaşını “dinmeyen bir felâket” olarak nitelendirdi. Devlet başkanları reform çağrısında bulundu (Gaviria & Zedillo, 2016).

Latin Amerika uyuşturucu ile mücadeleden en çok zararı gören ülke olduğu için listede yer almayan; Honduras, Kosta Rika, Kolombiya ve Brezilya yasalarını diğer Latin Amerika ülkeleri ile benzer hale getirmiştir, böylece uyuşturucu kartellerine karşı olan mücadelede mutabakata varılıp, uyuşturucu ile savaş kolaylaştırılmıştır.

Meksika

Meksika, dünyadaki en liberal uyuşturucu kanunlarına sahip olsa da, bu başarının sebepleri çoğunlukla bilinmemektedir. 2009’da Meksika, kokain, LSD ve eroin de dâhil olmak üzere “sert” kabul edilen pek çok uyuşturucuyu dekriminalize ettiği doğrudur. Fakat bu dekriminalizasyon da diğer ülkeler gibi kısıtlamalar barındırmaktadır. Kişiler, 5g kenevir, 2g afyon, 500mg kokain ve 50 mg eroin taşıyabilmektedir. Ancak ülkenin bunu yapma sebebi, gelişen karaborsa ve bunun getirdiği büyük miktarda zarar, ölüm ve yıkımdı. Bu nedenle, dekriminalizasyonun ardından maddelerin üretimi, taşınması, ticareti, satışı ve sağlanması için cezalar 10 ile 25 yıl arasında arttı.  Bununla birlikte, kenevirin tüketim amacıyla ekilmesi, yetiştirilmesi ve hasat edilmesi için cezalar azaltılmıştır. Yasalarda “uyuşturucu bağımlısı olmayan ve ilk kez uyuşturucu bulundurmaktan gözaltında tutulan bir kişiye karşı dava açılmayacaktır. Kişisel tüketim için belirlenen miktarın altında uyuşturucuya sahip uyuşturucu bağımlılarına da ceza uygulanmaz.” Gibi maddeler bulunmaktadır. Bunun yapılmasındaki amaç bu işten para yapmaya çalışan suçluların cezalandırılması için doğru koşulların yaratılmasıydı. Meksika’daki uyuşturucu kullanımı hem erişilebilir, hem de yasalar rahat olsa da, bunun için bir bedel ödenmiştir. Ülkenin lideri, Felipe Calderon, “Umarım, uyuşturucunun dekriminalizasyonu Meksika’da ve tüm dünyada daha güvenli bir durum yaratacaktır” diye belirtti (Molzahn, Ríos & Shirk, 2012; O’Neil, 2009)

Ekvador

1980’lerde Latin Amerika genellikle  ABD tarafından “Uyuşturucu Savaşı”ndan sorumlu olan ülke ilan edildi. Fakat, birçok Latin Amerika ülkesi ABD’den kaynaklanan uyuşturucu sorununun yarattığı tahribata karşı savaşmaya çalışıyor. 2008 yılında, Ekvador, bütün uyuşturucu maddeleri dekriminalize etmiştir. Uyuşturucu satışı yasa dışı olmasına rağmen, vatandaşlar az miktarda uyuşturucu bulundurabiliyor. Hükümet bu durum için azami sınırlar belirlemiştir: Ekvadorlular, 10 gram esrar gibi “hafif uyuşturucular” taşıyabiliyorken, 100 miligram eroin veya 80 miligram MDMA gibi “sert uyuşturucular” da taşıyabilmektedir (Jácome & Velasco, 2016).

Uruguay – Ilk Tümden Yasal Kenevir

Uruguay, dünyadaki en otantik ve mütevazı başkanlardan birine sahip olmakla kalmıyor (Başkan Jose Mojica, 12.000 $’lık maaşının% 90’ını halkına bağışlıyor ve mütevazı bir hayat yaşıyor), Uyuşturucu kullanımı aslında Uruguay’da hiçbir zaman suç teşkil etmemiştir.  Bir Brookings raporunda, Uruguay’ın 1973’ten 1985’e kadar süren diktatörlük koşullarında bile liberal uyuşturucu politikalarını uzun süredir sürdürdüğü kaydedildi. Kişisel kullanım için uyuşturucu bulundurma 1974 yılından beri suç sayılmamıştır – ve bu yasa tüm uyuşturucular için geçerli olmuştur (Walsh & Ramsey, 2015).  Buna ek olarak, 2013’de hükümet, esasen Orta ve Güney Amerika’yı mahveden kartellerle savaşmak için kendi ürettiği esrarı satmaya başlamıştır. Tabii ki bunda hükümeti yasallaşacak olan esrarın karaborsa uyuşturucu satıcılarından daha güvenli olduğuna ikna eden tüketicilerin de payı büyüktür.

Devlet, pek çok kenevir yetiştiricisinin bir çatı altında bitkiler yetiştirebileceği “esrar kulüplerine” lisanslar vermektedir; 15 ila 45 kişi, ülkenin herhangi bir yerinde bu kulüplerden kurabilmektedir. Bu kulüplerin aynı çatı altında 99 köke kadar hint keneviri yetiştirme izni vardır. Fakat tüketicilerin ve üreticilerin devlete kayıtlı olmaları gerekiyor. Her iki şekilde de devletin kullanıcılardan haberdar olması birçok Uruguaylıyı tedirgin etmektedir. Günümüzde, kayıtlı kişilerin eczanelerden beş gramlık kenevir paketlerini 6,50 dolara satın alabilmeleri mümkün. Uruguay, kenevire uygulanan vergileri tarım ürünlerine uygulanan vergilerden muaf tutuyor, sadece satışa katma değer vergisini zorunlu hale getiriyor. Ticari üreticilere ise belli bir ücret tahsil edilmekte, ancak bu önlem “Fiyatın karaborsa ile rekabetçi olmasını, devlet gelirini en üst düzeye çıkarmamayı” amaçlamaktadır (Walsh & Ramsey, 2015). Uruguay diğer ülkelerin de davayı takip edeceğine, yaşam tarzı özgürlüğü ve uyuşturucu kartellerine karşı birlikte mücadele verileceğini umuyor (Room, 2014; Decorte ve ekibi, 2017).

Amerika

Kanada – Ilk Tıbbi Kenevir

Kanada’da tıbbi kenevir 2000 yılından beri yasal durumdadır, Tıbbi Kenevir Erişim Yönetmeliği (TKEY) 2001 yılında kabul edildi ve hastalara esrar temin edebilecekleri üç yol yaratıldı. Bunların arasında evde kendi tıbbi esrarını yetiştirmek için alınan kişisel üretim lisansı, Kanada’nın özel kenevir sağlığı biriminden temin etmek veya hastaya esrar yetiştirmek için üçüncü bir şahsı görevli belirlemek. Tıbbi Kenevir Yönetmeliği (TKY) ise 2013 yılında uygulanmaya koyulup, üçüncü şahıslar tarafından esrar üretimi ve kişisel üretim lisanslarının yasaklanması için sadece devlet tarafından lisanslı üreticiler tarafından temin edebilme sistemi oluşturuldu. Kanada’da tıbbi esrar kullanabilmek, bir sağlık uygulayıcısı tarafından, geleneksel tedavi yöntemlerine yanıt vermeyen hastalık ve belirtiler için esrar kullanımına izin almayı gerektirmektedir. Bu bulgulardan bazıları;  kemoterapiye bağlı şiddetli refrakter mide bulantısı ve kusma, kanser hastalarında ve HIV/AIDS’li hastalarda iştahsızlık ve kilo kaybı, Multiple skleroz (MS) ile ilişkili ağrı ve kas spazmları, kanser dışı (nöropatik)kronik ağrı ve daha doktor tarafından onaylanmış birçok diğer bulgu veya hastalık (Lucas, 2013).

2014’te Uruguay’ın büyük atılımından sonra, Kanada keyfi kenevir tüketimi ve satışını tümden yasallaştırmak için dünyadaki ikinci ülke olma yolunda ilerliyor.  Kanada Sağlık Bakanı Jane Philpott yasal kenevir rejiminin halk sağlığı yaklaşımına dayalı olarak hazırlandığını vurgulamaktadır.

Kanada hükümeti, 18 yaş ve üzerindeki insanlara esrar satın almasına ve kullanmasına imkân tanıyan Esrar Yasası’nı uygulamaya koydu. Alkol satışında olduğu gibi istenilen takdirde asgari yaşı yükseltme ve perakende sistemi uygulama gibi birçok basit mevzuat da illere bırakılacak. Trudeau hükümeti aynı zamanda kenevirin tesiri altında sürüş yapan, küçüklere satan, hükümet izni olmaksızın ithal ya da ihraç eden kişileri cezalandırmayı da planlıyor.

Amerika Birleşik Devletleri

ABD’de hiçbir uyuşturucu madde yasal olmadığı gibi, kenevir tüketimi ve satışı da federal düzeyde yasadışıdır. Fakat, 29 eyalet tıbbi esrar kullanımına yasal olarak izin vermektedir. Dokuz eyalet ise, vergi mükellefiyetinin takibinde keyfi kenevir kullanımını yasalaştırdı. Yeni bir kamuoyu anketi ise Amerikalıların % 64’ünün yasallaştırmayı desteklediğini göstermektedir. ABD’de yasallaştırma, Uruguay gibi ülkelerden farklıdır; Uruguay’da kenevir üretimi ve satışı devlet tarafından yürütülürken, ABD özel ticarileştirmeye odaklanmıştır. ABD uyuşturucu politikası, özellikle federal düzeyde pek çok seviyede sıkıntılıdır. Zorunlu minimumlar, bir gram LSD veya 5 gram crack (sentetik) kokain, şartlı tahliye olmaksızın beş yıl ceza öngörmektedir. Daha önceki yazımda da bahsettiğim üzere ABD hükumetine göre, ülke çapındaki tutukluların % 46’sı uyuşturucuya bağlı suçlardan dolayı hapis cezasına çarptırılmıştır. Başkan Obama zamanında başlatılan, şiddet içermeyen uyuşturucuya bağlı suçluları cezaevinden çıkarılması durumu artık devam etmiyor. Trump yönetimi ilerici kenevir politikalarını tersine çevirebilir, Trump’ın adalet bakanı Jeff Sessions, birkaç defa kenevirin yasallaştırılmasını ve kullanılmasını onaylamadığını belirtti. Sessions 2016’daki Senato uyuşturucu davasında “İyi insanlar esrar içmez” diyerek konu ile net tavrını ortaya koydu. (Reinarman, Nunberg, Lanthier, & Heddleston, 2011;Bachhuber,2014).

Jamaika

Jamaika, Bob Marley’in önemli bir üyesi olduğu Rastafari hareketi ile ünlüdür. Bu hareket, kenevir tüketmeyi içeren manevi bir yaşam biçimini savunuyor; dolayısıyla Rastafari hareketinin öne çıkması, Jamaika’nın meşhur rahat  kenevir politikasına yol açmıştır.  Guardian gazetesindeki bir habere göre kenevir tüketimi 2015 yılının başlarına kadar yasadışıydı, milletvekilleri, iki ons’a (56.6 gram) kadar kenevir tasarrufunu dekriminalize etmeye ve kullanıcıların evlerinde beş köke kadar kenevir yetiştirebilmesine izin verdi. Hükumet, esrar cezasının kaldırılmasına yönelik hareket etmeye karar verse de, kenevir konusundaki tutum her zaman rahattı. Esrar kullanan Jamaikalıların yüzdesine ilişkin tahminler çok değişkenlik göstermektedir, bazı kaynaklar %70 gibi yüksek bir oran olduğunu iddia etse de, diğer kaynaklar ise, çok daha mütevazı bir oran olan %10’dan bahsetmektedir (McFadden, 2015). Jamaika’daki kenevir kullanımına dair İngilizce pek bir kaynak bulamasam da, yüksek veya düşük tahminler doğru olsun veya olmasın, Jamaika hükümeti daha liberal bir uyuşturucu politikasına doğru tanımlanabilir adımlar attığı için bu listede olmayı haketmiştir.

Avrupa

Portekiz – Dekriminalizasyon Lideri

2001 yılında, İspanya’nın komşusu olan Portekiz, daha liberal bir uyuşturucu politikası için mücadelede meşaleyi yakmıştır, Uyuşturucu politikasında en ilerici ülke olan Portekiz şu alanlarda ilk beşte yerini aldı: Portekiz aslında Avrupa’da uyuşturucuları dekriminalize eden ilk ülke oldu, bu hareket, korkunç bir eroin salgınının, ülkenin nüfusun % 1’inin afyona bağımlı olmasının ardından geldi. (ABD’nin aksine) Portekiz’de uyuşturucu kullanımı, genellikle suç teşkil eden bir faaliyet olduğu görüşüne karşıt olarak, bir halk sağlığı meselesi olarak görülüyor ve bu da ABD’nin baskın görüşü ile ters düşüyor. Bu daha nüanslı ve affedici duruş, uyuşturucu kullanıcılarının cezaevlerinden ziyade terapi oturumlarının rağbet görmesine neden olmuştur. Uyuşturucu kullanımından yakalanan kişinin alacağı para cezası maddenin bulunduğu kategoriye göre değişkenlik gösterir. Uyuşturucu bağımlısı olmayan kullanıcılar için para cezası veya manevi yaptırım ile cezalandırılırken, bağımlı kullanıcılar için ise sadece manevi yaptırım uygulanır. Uyuşturucuların dekriminalize edilmesi, esrar kullanımında bir artışa neden olmamış ve madde kullanımında bir düşüş yaratmıştır. Aşırı doz ölümleri, dekriminalizasyonun yürürlüğe girdiği andan itibaren yılda, 80 ölümden, 16’ya düşmüştür(Moreira, Hughes, Storti & Zobel, 2011). Portekiz’de uyuşturucuya bağlı ölümler şu anda Avrupa Birliği’nde ikinci en düşük seviyededir. Bir milyon kişide sadece 3 kişi aşırı doz yüzünden öldü, buna karşılık AB’de ise ortalama milyonda 17.3 ölüm gerçekleşmiştir. ABD’de ise, 2014 yılında, sadece reçeteli opioid doz aşımlarından 14.000’den fazla kişi öldü.  Portekizin uyuşturucu yasalarını aslında hümanizm, pragmatizm ve katılım gibi değerler üzerine kurulmuş bir halk sağlığı politikası olarak tanımlayabiliriz (Ingraham,2015; Horton, 2017).

Hollanda – En yanlış bilinen

Hollanda, 1579’dan beri zengin bir cumhuriyetti ve dünyanın en ileri düşünceli ülkelerinden biri olarak bilinmektedir. Fakat yazıdaki birçok ülkenin aksine Hollanda’da hiçbir uyuşturucu madde yasal değildir. Uyuşturucu üretmek, bulundurmak, satmak, ithalat yapmak ve ihraç etmek yasadışıdır. Bununla birlikte, hükumet sıkı hüküm ve koşullar altında esrar içilmesine izin veren bir uyuşturucu politikası tasarlamıştır. Hollanda’daki uyuşturucu politikası; uyuşturucu talebini, uyuşturucu tedariki ve uyuşturucu kullanıcılarına, çevrelerine ve topluma yönelik riskleri azaltmayı amaçlıyor. Bu makalenin yazarının Hollanda’da geçirdiği bir yıl sonrasında bu politikanın amaçlarını başarıyla yerine getirdiğini belirtmesinde fayda var.

Ülke kenevir ve haşhaş gibi yumuşak uyuşturuculara “tolerans” göstermesiyle ünlüdür. Psilocybin mantarları 2008 yılına kadar yasal kullanıma açıktı, fakat mantar kullanımı sonucu köprüden düşüp ölümle sonuçlanan bir vakadan sonra mantarlar yasadışı bırakılsa da, bu yasa psilocybin içeren yer mantarlarını kapsamamaktaydı. 2008’den bu yana, Hollanda’da psilocybin içeren yer mantarı kullanmakta yasal bir sıkıntı yoktur.

Devlet bir uyuşturucu politikası web sitesinde açıkladığı üzere: “Bir kahve dükkanı (Kahvehane, coffee shop), belirli koşullara (kişi başına en fazla beş gram esrar satmak, reklam yapmamak,18 yaş altına satış ve servis yapmamak) tabi olarak kenevirin satılabileceği bir kuruluştur, ancak burada hiçbir alkollü içecek satılamaz ya da tüketilemez” (Yasalarda böyle geçse de, ikisinin de açıkça tüketilebileceği barlar görmek mümkündür) “Kahvehanelerden” az miktarda esrar satın almak yasal olsa da, bulunulan bölgeye göre turistler bu mekanlardan men edilebilir. Bununla birlikte, Dutchnews.nl gazetesi de kahve dükkanları ve uyuşturucu yasaları ilgili bazı zorlukları rapor etmiştir: Kenevir yetiştiren kişiler yasal olarak esrar ithal etmeye ya da ürünlerini kahvehanelere satma iznine sahip değildirler. Bu yüzden mekan sahipleri ürünlerini kriminal kaynaklardan tedarik etmek zorundadır.  Bu, bazı Hollandalı milletvekillerinin temizlemeye çalıştıkları yasal bir gri bölgedir. Şubat 2017 yılında yasal olarak onaylanmış, devlet tarafından tescillenmiş ticari yetiştiricilerden oluşan bir sistem kurma lehine oy kullanıldı.

Hollandalılar insanların uyuşturucu kullanmalarını önlemenin imkansız olduğunu kabul ediyor. Kahve dükkanlarında bu nedenle az miktarda hafif uyuşturucu satışı yapılabiliyor. Bu pragmatik yaklaşım, yetkililerin aslında uyuşturucudan kâr sağlanan ve sert ilaçlar tedarik eden büyük suçlulara odaklanabileceği anlamına geliyor (Spapens, Müller & Van de Bunt, 2015; MacCoun & Reuter, 1997; Korf, 1995).

Çek Cumhuriyeti (Çekya)

Çek Cumhuriyeti’nde uyuşturucu bulundurma ve satma hala yasalara aykırı olsa da; 2010 yılı itibari ile Çek Cumhuriyeti nispeten yumuşak bir uyuşturucu politikasına sahiptir. Çek Cumhuriyeti, Fransa ve İspanya’nın arkasında üçüncü en yüksek aylık kenevir kullanıcı oranına sahiptir. Üstünde veya evinde yüklü miktarda esrar bulunduran kişiye para cezası verilebilir. Çek Cumhuriyeti’ndeki kişilerin, beş tablet LSD, gram belirtilmeksizin 40 psilocybin mantarı ve yaklaşık 1.5 gram eroin fakat bunlarla sınırlı kalmamak üzere, az miktarda uyuşturucu taşınmasına izin veriliyor. Uyuşturucu bağımlılığı olan kişilerle uyuşturucuya bağlı bir suç işlemek durumunda mahkemeye çeşitli ceza alternatifleri sunulmaktadır (tecil edilmiş karar, topluluk hizmeti ve tedavili ev hapsi). Tutukluluk halinin zorunlu tedaviye tabi tutulması, uyuşturucu bağımlısı ve sosyal açıdan tehlikeli kişilerce suçlara karşı olası bir tepkidir; bu aynı zamanda çocuk suçlular için de bir seçenektir. Uyuşturucu tedariği için cezalar, belirtilen çeşitli ağırlaştırıcı koşullara bağlı olarak, beş yıldan 10-18 yıla kadar hapis cezası alabilmektedir. Genel olarak kişi ülkenin rahat uyuşturucu yasalarını suistimal etmedikçe cezalandırılmaz (Zábranský, 2004; Zeman, 2007; Jelsma,2011; Mravčík, 2015).

Hırvatistan

Bu listede yer alan ülkelerin bazılarının tahmini kolay olsa da, Hırvatistan birçok kişi için sürpriz olabilir – Hırvatistan genellikle radarın altında uçan nispeten küçük bir ülkedir. Belki de rahat uyuşturucu kanunlarının sebeplerinden biri de budur. 15-34 yaşlar arasındaki Hırvatların yaklaşık %18.5’i kenevir kullanıyor, 2012’de Hırvatistan keyif amaçlı kenevir kullanımını dekriminalize etmeye karar verdi. Kişisel kullanım amaçlı uyuşturucu bulundurma Hırvatistan’da oldukça hoşgörü ile karşılansa da, uyuşturucu satmak yasadışıdır ve yakalanılan miktara göre hapis ile cezalandırılabilir, kamuya açık alanda uyuşturucu kullanmak ise yaklaşık 100€ para cezasıyla cezalandırılır. İdari düzenlemeler yalnızca uyuşturucular halka açık yerlerde kullanıldığı zaman geçerlidir. Bu yaptırımlar uyuşturucuya göre değişmez. Benzeri bir şekilde İdari yaptırımlar bağımlılık faktörüne göre değişmez. Eğer suçlu bağımlılığı nedeniyle suç işlemişse, mahkeme onları zorunlu bağımlılığı tedavi tedbiri için cezalandırır. Ek olarak, dekriminalizasyon, uyuşturucu ile yakalanan kişilerin yaptırımsız kurtulacağı anlamına gelmez. Duruma göre, uyuşturucu ile yakalananlara para cezası, rehabilitasyon, toplum hizmeti ya da her üçünün de birleşimi gibi yaptırımlar uygulanabilir (Strategy, 2013; Rittossa, 2013).

İspanya – En Belirsiz Yasalar

İspanya’da kenevir dışındaki çoğu madde yasadışdır, kenevir ise ticari amaçlarla yasadışıdır, ancak kişisel üretim ve kullanım için yasadışı değildir. İspanya listedeki en garip uyuşturucu yasasına ev sahipliği yapmaktadır. İspanya’da kişisel uyuşturucu kullanımı bir suç değildir, sadece bir idari bir kanun ihlalidir. Kamuya açık yerlerde, sokaklarda, işyerlerinde veya toplu taşımada uyuşturucu kullanımı, kullanılan maddeye göre değerlendirilmeksizin kamu güvenliği için ciddi bir ihlal niteliğindedir ve 601 ila 30,000 euro arasında para cezası ile cezalandırılmaktadır ve bu ceza, bağımlılık faktörüne göre değişmez. Ancak tekrar suç işlenmesi durumunda (aynı tipte 2 veya daha fazla suç), para cezası minimumdan (601 €) daha yüksek ve 30.000 € ‘yu aşabilir.

Uluslararası hukuk firması Harris Bricken’de işleyen Nadj a Vietz’in bir blog yazısına göre, İspanya’da esrar satışı teknik olarak yasak, ancak ülke 200’ü Barselona’da olmak üzere 500 kenevir kulübüne ev sahipliği yapmaktadır.

Yasal olarak, kenevir kulüpleri, kişilerin kulübün mülkünde belirli bir miktarda esrar  tüketebilecekleri bir kollektif olarak faaliyet gösterirler. Üyeler esrar almak yerine kulübün bir bölümüne sahip olmak için para ödüyorlar, böylelikle esrar satmaktan dolayı cezalandırılmıyorlar. Kamusal alanda kenevir tüketimi yasaklanmışken bu mekânlarda ve kişinin evinde/kendi mahreminde esrar tüketimine izin verilmektedir fakat Vietz, kamusal alanda kenevir tüketenlerin polis için önemli bir uygulama önceliği olmadığını belirtmektedir (Gamella & Rodrigo, 2004).

Kanada’nın aksine, İspanya’da tıbbi esrar rejimi mevcut değildir.  Arizona Tıbbi Marijuana Tasdik Kliniğine göre, İspanyol doktorlar tıbbi esrarı ilaç olarak verememektedir. Bu sebeple tıbbi amaçlarla kenevir kullanan hastalar, keyfi kullanıcıların uğrak mekânı olan esrar kulüplerine yönelirle

İsviçre

1986’da İsviçre, uyuşturucu bağımlıları için sığınma evleri açan ilk ülke oldu. Ayrıca bağımlıları yardımcı olmak için enjeksiyon odaları ve iğne tazelemeleri var. 2006 yılında yapılan bir çalışma, damar yolu ile kullanılan uyuşturucuların (eroin, kokain, kristal metamfetamin, amfetamin, afyon) yaygınlaşması yerine, ülkenin yeni eroin kullanıcısı olmadığı tespit edildi. Daha önce Batı Avrupa’da en yüksek HIV oranına sahip olan İsviçre, uyuşturucu politikalarını değiştirmeye karar vermiştir (Gerlich, Gschwend, Uchtenhagen, Krämer, & Rehm, 2006).  Eski cumhurbaşkanı Ruth Dreifuss 2010’da durumu şöyle özetlemiştir: “Perspektif değişikliği yapmak zorunda kaldık ve halk sağlığı anlayışını ortaya koyduk… Uyuşturucu bağımlılarına dostça bir el uzattık ve onları gölgelerden çıkardık”. 2013 yılında Alp bölgesi, ciddi uyuşturucu kaçakçılığına odaklanmak için polis güçlerini rahatlatacağı gerekçesiyle kenevir cezasını kaldırdı. 10 grama kadar kenevirle yakalanan herkes, 100 CHF (68 £) para cezası ile cezalandırılacak ve sabıka kayıtlarına geçmeyecek (McCann, 2011; Massin, Carrieri, & Roux, 2013).

Güney Kıbrıs Rum Yönetimi (Kıbrıs Cumhuriyeti)

G.K.R.Y’nin uyuşturucu yasaları liberal veya rahat değildir. Yasalara göre uyuşturucu kullanımı ve satışı, ömür boyu hapisle cezalandırılabilen bir suçtur. İlk mahkûmiyet cezası bir yılı aşamaz (suçun kişisel olarak uyuşturucu kullanımıyla ilgili olması ve failin uyuşturucuya bağlı suçlardan hüküm giymemiş olması koşuluyla, 25 yaşına kadar olan suçlulara uygulanabilir). Buna ek olarak cezaya tedavi alternatifleri sunan kanun ise aktif değildir. Fakat tıbbi kenevir için atılan adımları paylaşmaya değerdir. Temmuz 2017’de sağlık bakanı Giorgos Pambourides, kabinenin Kıbrıs Cumhuriyeti’nde tıbbi kenevir ekilmesi ve sağlanmasına izin veren bir tasarıyı onayladığını belirtti. Kabine toplantısı sonrası konuşan Pambourides, bu yasa tasarasının esas amacının uluslararası yatırımcıların tıbbi kenevir ekimi için verilecek iki lisansa ilgisini çekmek olduğunu söyledi. Buna ek olarak, Pambourides parlamento tarafından onaylanmasını umduğu yenilikçi bu tasarının, yakında önemli yatırımları çekmek için gerekli yasal çerçeveye kavuşacağını belirtti. Uluslararası yatırımcılara neden ihtiyaç duyulduğu sorusuna, bakan, Kıbrıs’ın bu alanda deneyim, bilimsel destek ve önemli fonlara ihtiyacı olduğunu söyledi. “Kıbrıs’ın, olumlu hava koşulları nedeniyle bölgede öncü olabileceğine inanıyorum” dedi. Yetiştirilecek yasal tıbbi (medikal) esrarın yeni girişimcilik ve iş fırsatları yaratacağını söylemektedir. Gerekli düzenlemelerin ardından tıpkı Kanada’da olduğu gibi G.K.R.Y’deki doktorlar da hastalarının reçetelerine keneviri ekleyebilecek. Tıbbi esrar ancak tüm diğer seçeneklerin tükendiği kişiler için bir seçenek olacağını ve lisansların daha önce planlandığı gibi 15 yıllığına verileceğini belirtti.

Okyanusya

Avustralya

Avustralya’nın uyuşturucu politikasındaki tutumu, iniş ve çıkışları ile bilinmektedir. Avustralya dünyadaki en yüksek kenevir kullanıcısı oranına sahip olsa da, tıbbi amaçlı kenevir kullanımı yasalken, keyfi kenevir kullanımı hala teknik açıdan yasadışıdır. Bununla birlikte, Avustralya, 2001’de eroin kullanıcıları için güvenli r yer sunan “denetimli enjeksiyon sitelerini” açmaya başlamıştır. Avrupa’da da var olan bu merkezler, temiz şırıngalar ve steril bir ortam dışında anında acil yardım ve aynı şekilde arzu edilirse uzun vadeli yardım sağlıyor. Personel aşırı doz ve diğer zorluklarla başa çıkmak için eğitimli olmasına ek olarak, bu merkezler uyuşturucu kullanımı hakkında bilimsel bilgi de sağlamaktalar. Avustralya hükümeti uyuşturucu politikaları açısından büyük adımlar atsa da, ülkenin politikacıları dekriminalizasyon ve yasallaştırma gibi hala yapılması gereken çalışmalar var olduğunu söylemekte (Dolan, 2000; Gartrell, 2015; Knot, 2014)

Asya

Hindistan

Hindistan listedeki diğer ülkelere nazaran daha tutucu uyuşturucu yasalarına ve cezalarına sahiptir. Kenevir Hindistan’da yasadışı olmasına rağmen büyük ölçüde Hindu maneviyatı ve geleneksel tıp ile olan yakın ilişkisi nedeniyle birkaç ilde kenevir kullanımına tolere edildiği bilinmektedir. Varanasi gibi kutsal Hindu şehirlerinde ibadet edenler bhang (beng) (kenevir ile demlenen bir içecek) veya hükümet yetkili mağazalardan diğer esrar içeren ürünleri satın alabiliyorlar. National Geographic’e göre kenevir Hindistan’da kendiliğinden de yetişebilen yerli bir bitkidir, genellikle ormanlarda ve dağlarda kontrolsüz şekilde yetişmektedir.

Kaynakça

Bachhuber, M. A., Saloner, B., Cunningham, C. O., & Barry, C. L. (2014). Medical cannabis laws and opioid analgesic overdose mortality in the United States, 1999-2010. JAMA internal medicine, 174(10), 1668-1673.

Corda, R. A., & Rossi, D. (2016). History and Changes of the Drug Policy in Argentina. In Drug Policies and the Politics of Drugs in the Americas (pp. 167-185). Springer, Cham.

Csete, J., Kamarulzaman, A., Kazatchkine, M., Altice, F., Balicki, M., Buxton, J., … & Hart, C. (2016). Public health and international drug policy. The Lancet, 387(10026), 1427-1480.

Decorte, T., Pardal, M., Queirolo, R., Boidi, M. F., Avilés, C. S., & Franquero, Ò. P. (2017). Regulating Cannabis Social Clubs: A comparative analysis of legal and self-regulatory practices in Spain, Belgium and Uruguay. International Journal of Drug Policy, 43, 44-56.

Gamella, J. F., & Rodrigo, M. L. J. (2004). A brief history of cannabis policies in Spain (1968–2003). Journal of Drug Issues, 34(3), 623-659.

Kimber, D., J., Fry,C., McDonald, D.,  Fitzgerald, J., Franz Trautmann, K. (2000). Drug consumption facilities in Europe and the establishment of supervised injecting centres in Australia. Drug and alcohol review, 19(3), 337-346.

Gaviria, F., H., H., C., Zedillo, E. (2016). Three leaders from Latin America call for decriminalizing drug use. latimes.com. Retrieved 8 February 2018, from http://www.latimes.com/opinion/op-ed/la-oe-0311-presidents-drug-war-fail-20160311-story.html

Gartrell, A. (2015). “Senators Give Medical Marijuana The Green Light”. SMH.

Horton, J. (2017). Drug War Reform: Criminal Justice, Recovery, and Holistic Community Alternatives.

Gerlich, M., Gschwend, P., Uchtenhagen, A., Krämer, A., & Rehm, J. (2006). Prevalence of hepatitis and HIV infections and vaccination rates in patients entering the heroin-assisted treatment in Switzerland between 1994 and 2002. European journal of epidemiology, 21(7), 545-549.

Ingraham, C. (2015). Why hardly anyone dies from a drug overdose in Portugal. The Washington Post, 5.

Jácome, A. I., & Velasco, C. A. (2016). Ecuador: The Evolution of Drug Policies in the Middle of the World. In Drug Policies and the Politics of Drugs in the Americas (pp. 71-86). Springer, Cham.

Jelsma, M. (2011). The Development of International Drug Control: Lessons Learned and Strategic Challenges of the Future. International Drug Policy Consortium.

Korf, D. J. (1995). Dutch treat: Formal control and illicit drug use in the Netherlands. Purdue University Press.

Kennedy, J. (2016). The Social Liberalization of Latin America: Gay Marriage, Abortion, and Marijuana Decriminalization 1980-2015 (Doctoral dissertation, University Honors College, Middle Tennessee State University).

Knot, M. (2014). “Tony Abbott Backs Legalization of Medical Cannabis”. SMH.

Lucas, P. G. (2008). Regulating compassion: An overview of Canada’s federal medical cannabis policy and practice. Harm reduction journal, 5(1), 5.

MacCoun, R., & Reuter, P. (1997). Interpreting Dutch cannabis policy: reasoning by analogy in the legalization debate. Science, 278(5335), 47-52.

Massin, S., Carrieri, M. P., & Roux, P. (2013). De jure decriminalisation of cannabis use matters: some recent trends from France. International Journal of Drug Policy, 24(6), 634-635.

McCann, E. (2011). Points of reference: knowledge of elsewhere in the politics of urban drug policy. Mobile urbanism: Cities and policymaking in the global age, 97-122.

McFadden, D. (2015). Jamaica’s looser marijuana laws go into full effect.

Molzahn, C., Ríos, V., & Shirk, D. A. (2012). Drug violence in Mexico: Data and analysis through 2011. Trans-Border Institute, University of San Diego, San Diego.

Moreira, M., Hughes, B., Storti, C. C., & Zobel, F. (2011). Drug policy profile: Portugal (pp. 1999-2004). Lisbon: European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction.

Mravčík, V. (2015). (De) criminalisation of possession of drugs for personal use–A view from the Czech Republic. International Journal of Drug Policy, 26(7), 705-707.

O’Neil, S. (2009). The real war in Mexico: How democracy can defeat the drug cartels. Foreign Affairs, 63-77.

Reinarman, C., Nunberg, H., Lanthier, F., & Heddleston, T. (2011). Who are medical marijuana patients? Population characteristics from nine California assessment clinics. Journal of psychoactive drugs, 43(2), 128-135.

Room, R. (2014). Legalizing a market for cannabis for pleasure: Colorado, Washington, Uruguay and beyond. Addiction, 109(3), 345-351.

Rittossa, D. (2013). Illicit Drugs Policy in Croatia. In Drug Policy and Drug Legislation in South East Europe. Nomiki Bibliothiki Group.

Strategy, A. (2013). EU National Drug Co-ordinators meet in Dublin.

Spapens, T., Müller, T., & Van de Bunt, H. (2015). The Dutch drug policy from a regulatory perspective. European Journal on Criminal Policy and Research, 21(1), 191-205.

Walsh, J., & Ramsey, G. (2015). Uruguay’s drug policy: major innovations, major challenges. Washington: Brookings http://www. brookings. edu/~/media/Research/Files/Papers/2015/04/global-drug-policy/Walsh–Uruguay-final. pdf.

Zábranský, T. (2004). Czech drug laws as an arena of drug policy battle. Journal of Drug Issues, 34(3), 661-686.

Zeman, P. (2007). Legislation and practice concerning prosecution of drug offenses in the Czech Republic. Journal of drug issues, 37(1), 45-72.